به گزارش قدس آنلاین، در این گزارش یکجانبه ضمن برجسته کردن برخی وقایع در عملیات طوفان‌الاقصی، به شکلی عجیب کشتار مردم فلسطین و کشته و زخمی شدن بیش از ۱۲۰هزار انسان بی‌گناه در سرزمین فلسطین را نادیده گرفت؛ در این گزارش، سازمان دیده‌بان حقوق بشر بدون توجه به درد و رنج مردم فلسطین در طول تاریخ، شروع تقابل مقاومت و رژیم صهیونیستی را ۷ اکتبر قلمداد کرد و حماس و سایر گروه‌های مقاومت را آغازکننده جنگ و متهمان اصلی بحران کنونی غزه دانست. 

جنبش مقاومت اسلامی فلسطین نیز به گزارش جانبدارانه سازمان دیده‌بان حقوق بشر و دروغ‌های آشکاری که به نفع رژیم صهیونیستی در این گزارش مطرح شده، واکنش نشان داده و آن را بی‌اعتبار و فاقد اخلاق حرفه‌ای معرفی کرد و خواستار عذرخواهی به علت انتشار این گزارش شد.

مصطفی ترک همدانی، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر در گفت‌وگو با قدس درباره جدیدترین گزارش سازمان دیده‌بان حقوق بشر درباره غزه و رویکرد جانبدارانه این گزارش گفت: هرچند سازمان دیده‌بان حقوق بشر یک سازمان حقوق بشری محسوب می‌شود و اساسنامه آن بر مبنای کمک و بی‌طرفی و کاستن از آلام انسان‌ها در سراسر کره خاکی بنا نهاده شده، اما نگاهی اجمالی به گزارش‌هایی که این سازمان از ابتدای درگیری در غزه تاکنون منتشر کرده نشان می‌دهد این سازمان نیز مثل سایر سازمان‌ها و نهادهای مشابه به دلیل تأمین بودجه از سوی قدرت‌ها و کشورهای پرنفوذ و نداشتن ضمانت اجرایی در مسائل و موضوعاتی که منافع این قدرت‌ها را تأمین نمی‌کند نه تنها نتوانسته کارایی لازم را نشان دهد بلکه بعضاً با اقداماتی همچون انتشار گزارش‌های جانبدارانه، جای ظالم و مظلوم را تغییر داده است.

دلیل رویکرد متناقض سازمان دیده‌بان حقوق بشر
ترک همدانی در پاسخ به این پرسش که چگونه یک سازمان با پسوند حقوق بشری اینچنین تغییر رویه داده و کارویژه خود را که احقاق حقوق همه انسان‌هاست به دست فراموشی سپرده، اظهار کرد: به نظر می‌رسد این سازمان نیز همچون سایر سازمان‌های مشابه، تحت تأثیر روحیه کارمندی قرار گرفته‌ و روحیه و هدف حقوق بشری را قربانی رویه کارمندی و انجام وظیفه به هر شکل کرده‌است؛ به این معنی که این سازمان به دلیل داشتن تشکیلات اداری عریض و طویل که بر مبنای انتشار گزارش بنا نهاده شده عملاً کارایی خود را از دست داده و تبدیل به گزارش‌نویس شده است و اگر این گزارش‌های روتین، ولو آمیخته به دروغ و نگاه جانبدارانه منتشر نشود، به منزله مرگ این سازمان‌ها خواهد بود. 

هر شهروند فلسطین یک دیده‌بان حقوق بشر است
وی با اشاره به اینکه آغاز فعالیت این سازمان‌ها به زمانی برمی‌گردد که پوشش رسانه‌ای به شکل امروز وجود نداشت، تصریح کرد: به نظر می‌رسد این سازمان‌ها به دلیل پوشش رسانه‌ای گسترده کنونی و ظهور پدیده شهروندخبرنگار که افراد می‌توانند با یک تلفن همراه تبدیل به یک رسانه و سازمان شوند و وظیفه انتشار وقایع جاری در یک بحران همچون جنگ غزه را برعهده بگیرند، دیگر کارایی و کارکرد خود را از دست داده‌اند.

این وکیل دادگستری در ادامه، یکی دیگر از عوامل مؤثر بر رویکرد سازمان‌های غیردولتی و نیمه مستقل را بحث تأمین بودجه از سوی برخی کشورها و برخی شرکت‌های پرنفوذ دانست و افزود: برخی نهادهای حقوق بشری مثل سازمان حقوق بشر منتسب به سازمان ملل هستند و تأمین بودجه آن‌ها بر عهده اعضای سازمان ملل است؛ اما سازمانی همچون دیده‌بان حقوق بشر بدون مرز و از این دست نهادها نیز وابستگی‌های مالی و اعتباری به برخی نهادها و کشورها دارند و رویکردهای جانبدارانه را می‌توان در نظرات و رویکردهای آن‌ها مشاهده کرد. بی‌شک این رویه را نمی‌توان در سازمان‌های مستقل که از نظر بودجه‌ای از یک استقلال مالی کامل برخوردارند مثل پزشکان بدون مرز دید که دقیق‌ترین گزارش‌ها مربوط به آن‌هاست و متأسفانه بیشترین آسیب‌ها را هم از نظر جانی و مالی در این بحران‌ها به واسطه حضور مستقیم در صحنه متحمل می‌شوند.

گزارش دیده‌بان حقوق بشر، نمک روی زخم مردم فلسطین
ترک همدانی با اظهار تعجب از گزارش اخیر سازمان دیده‌بان حقوق بشر تصریح کرد: در بحرانی مثل جنگ غزه که تمام رسانه‌های خودی و غیرخودی مشغول پوشش وقایع خونبار آن هستند، جای تعجب است سازمانی مثل دیده‌بان حقوق بشر نه تنها دست به حفظ ظاهر نمی‌زد بلکه با انتشار گزارش‌های یکجانبه مثل گزارش اخیر، نمک به زخم مردم فلسطین می‌پاشد و دردی بر دردهای  ساکنان غزه می‌افزاید.

وی تصریح کرد: البته دیدن و شنیدن این دست گزارش‌ها از یک سازمان غیردولتی، آن هم زمانی که سازمانی مثل سازمان ملل و نهادهای وابسته و زیرمجموعه آن در برابر کشتار مردم بی‌گناه فلسطین سکوت می‌کنند یا درخصوص متوقف کردن فوری قتل‌عام مردم غزه ابراز ناتوانی کرده و تنها به انتشار بیانیه‌هایی در محکومیت جنایات روزانه اکتفا می‌کنند، جای تعجب ندارد. آنچه مشخص است در زیر بمباران و قتل‌عام روزانه مردم فلسطین در باریکه غزه که سال‌هاست به شکل یک زندان روباز تحت محاصره قرار دارد، داشتن انتظار رویکردی جز مقاومت از مردم این سرزمین، آن هم با وجود سازمان‌هایی که فقط اصطلاح حقوق بشری را یدک می‌کشند انتظاری بیهوده و نابخردانه است.